بگو آقــــ.......ا!

قبلاً براتون گفته بودم كه از 20 روزگي با تمريناي بابايي تونستم كلمه آقا رو به زبون بيارم. اگه بدونين چقدر موقع اين تمرينا بامزه مي شم! تمريناي من و بابام زماني شروع ميشه كه اينجانب سرحال باشم. يعني زماني كه هم شير خورده باشم و هم مسائلي اتفاق افتاده و منو شسته باشن. كلي روحيه دارم اين موقع. اين زمان مي تونه از ساعت يك شب  تا هشت و نه صبح باشه. يعني زماني كه ساير آدما دارن استراحت مي كنن..

صداي بابايي از همه صداها برام آشناتره. براي همين تا بابايي شروع ميكنه به حرف زدن از خوشحالي جيغ و ويغ مي كنم و مي خوام باهاش حرف بزنم. زبونمو تو دهنم هي مي گردونم در واقع دنبال حروف مي گردم! بعد از آقو بقو كردن ،دو سه تايي آقا مي گم كه همراه با ذوق و دست و پا زدن براي باباييه!.

اما اين آخر ماجرا نيس! يه مقدار كه آقا.. آقا كردمو همه ذوقم كردن، ميزنم زير گريه و همه بدو بدو ميان تا آرومم كنن. دست آخر هم ماماني همه رو ميزنه كنار و ميگه ياسي شير ميخواد. اما همه ميدونن حقيقت اينه كه من ظرفيت حرف زدنم تموم شده و چون نمي تونم ادامه بدم الكي گريه مي كنم!