یاسی خوش اخلاق

خودمو چشم نزنم دیشب که رفتیم پیش باباجون و خاله هدی، خیلی خوش اخلاق بودم. هی خندیدم و صدا درآوردم. جای مامان جونم خالی، هی ذوق کردم و باباجون قربون صدقه ام رفت. راستی میدونستین باباجونم اولین قربون صدقه کردنش برای من بوده؟! روزشو یادم نیس (تقصیر خاله هدی است که تاریخشو ثبت نکرده) اونروز باباجون تا منو دید بلند گفت الهی برات بمیرم! که یکدفعه همه تعجب کردن. خاله هدی گفت بابا حداقل یه قربون صدقه ای کنین که خطر جانی نداشته باشه.  من رو آور خاله نکردم ولی هم میدونن اصل اصطلاح قربون رفتن یا قربونت بشم و ... اینا، همشون معنایی تو مایه های همون که باباجونم گفت داره.

دیروز با مامان جونم هم تلفنی صحبت کردم. از بس قربون صدقه ام کرد، نتونستم درست باهاش حرف بزنم و زبونم بند اومده بود. فقط یه ریزه صدا درآوردم که بدونه دلم واسش تنگ شده!

خلاصه، خدارو شکر دیشب شب خوبی بود و بعد از یه شام مفصل و تماشای فیلم نابرده رنج، ما برگشتیم خونمون. ایناهم عکسای منه البته قبل از رفتن به خونه باباجونم.

یاسی دو ماه و شش روزه

یکشنبه 1390/05/02